Μιλάω συνέχεια στο παιδί μου, αλλά τελικά καταφέρνω να επικοινωνήσω μαζί του; Επικοινωνία δεν σημαίνει απαραίτητα μιλάω πολύ. Σημαίνει μιλάω, ακούω, συμμετέχω, καταλαβαίνω. Επικοινωνία είναι η διαδικασία με την οποία ένας πομπός Α (άνθρωπος ή ομάδα) μεταβιβάζει πληροφορίες, σκέψεις, ιδέες ή συναισθήματα σε ένα δέκτη Β (άνθρωπος ή ομάδα), με στόχο να ενεργήσει πάνω του με τρόπο ώστε να προκαλέσει σε αυτόν την εμφάνιση ιδεών, πράξεων ή συναισθημάτων και σε τελική ανάλυση να επηρεάσει την κατάσταση του και τη συμπεριφορά του (Μπουραντάς,1992). Η ανάγκη για επικοινωνία πηγάζει από την ανάγκη κάθε έμβιου όντος για επαφή και μπορεί να εκφράζεται είτε λεκτικά είτε εξωλεκτικά μέσα από την συμπεριφορά μας. Σε κάθε περίπτωση πάντως η αποτελεσματική επικοινωνία προυποθέτει αλληλεπίδραση μεταξύ των συνομιλητών. Μέσα από την επικοινωνία με τους γονείς, τα παιδιά όχι μόνο λαμβάνουν πληροφορίες για τον κόσμο, αλλά επίσης αναπτύσσουν δεξιότητες κοινωνικοποίησης, μαθαίνουν να αλληλεπιδρούν με τους άλλους και κατά συνέπεια διαμορφώνουν την προσωπικότητα τους. Συμβουλές για αποτελεσματική επικοινωνία: Ακούμε το παιδί όταν μιλάει και δείχνουμε ενδιαφέρον, γιατί ακόμα και αν για έμας αυτά που λέει δεν έχουν σημασία, για το ίδιο είναι πολύ σημαντικά.Όταν μας μιλάνε τα παιδιά προσπαθούμε να μην κάνουμε άλλες δραστηριότητες ταυτόγχρονα, όπως να διαβάζουμε εφημερίδα, να βλέπουμε τηλεόραση ή να μιλάμε στο τηλέφωνο.Κάνουμε ερωτήσεις στο παιδί προκειμένου να κατανοήσουμε ακριβώς τι θέλει να μας πει αλλα και για να το ενθαρρύνουμε να συνεχίσει να μας μιλάει.Παρακολουθούμε τις εξωλεκτικές συμπεριφορές του. Μπορεί ο λόγος του να φαίνεται ουδέτερος, αλλά το παιδί να δείχνει ανήσυχο, φοβισμένο, ενθουσιασμένο κ.αΕρμηνεύουμε, όχι μόνο το περιεχόμενο των προτάσεων, αλλά και το συναίσθημα που τις συνοδεύειΧρησιμοποιούμε λέξιλόγιο κατανοητό από τα παιδιά. Αλλιώς μιλάμε σε ένα παιδί 5 ετών και αλλιώς σε ένα παιδί 12 ετών.Αναδιομορφώνουμε το λόγο μας σύμφωνα με τα μηνύματα ανατροφοδότησης που παίρνουμε. Αν το παιδί φαίνεται να μην κατανοεί αυτά που του λέμε, πιθανόν να πρέπει να αλλάξουμε το λεξιλόγιο ή το ύφος μας.Ελέγχουμε αν έχουμε γίνει κατανοητοί. Ζητάμε από το παιδί να επιβεβαιώσει ότι μας κατάλαβε ή του ζητάμε να αναπαράγει τα λεγόμενα μας με δικές του λέξεις.Η συμπεριφορά μας συμβαδίζει με το νόημα του λόγου μας. Αν για παράδειγμα θέλουμε να εξηγήσουμε σε ένα παιδί γιατί δεν είναι σωστό να βρίζει και εμείς οι ίδιοι χρησιμοποιούμε στο λόγο μας πολλές βρισιές, τότε περνάμε στο παιδί διπλό μήνυμα και αποδυναμώνουμε το νόημα του λόγου μας.Προσπαθούμε να είμαστε ανοικτοί να συζητήσουμε με τα παιδιά κάθε τι που μας ρωτάνε. Τα ταμπού δεν έχουν θέση στην επικοινωνία μας μαζί τους. Αν αποφύγουμε να συζητήσουμε ένα θέμα, γιατί μας κάνει να αισθανόμαστε άβολα, το παιδί θα αρχίσει να κρύβει πράγματα από εμάς ή θα αισθανθεί ότι το απορρίπτουμε. Στο τέλος θα πάρει τις απαντήσεις που ψάχνει από κάποια άλλη πηγή π.χ συμμαθητές, τηλεόραση κλπ , ίσως και λανθασμένα, και εμείς απλά θα είμαστε αυτοί που το αγνοήσαμε όταν μας ζήτησε βοήθεια.